🔺عماد الدین باقی: واقعیت در دنیاهای خیالی پوزیسیون و اپوزیسیون

🔺عمادالدین باقی:

✍️ ۱- من بطور سنتی رسانه های حکومتی و ضد حکومتی را دنبال می کنم. دو دنیای کاملا متضاد هستند. در یکی جمهوری اسلامی بین زمین و هواست و هر آن از بین می رود و در دیگری مقتدرترین نظام است و اپوزیسیونش مشتی متوهم. هیچ نقطه اشتراک و امکان دیالوگی میان این دو دنیا وجود ندارد. بخشی از جامعه دل در گرو این دارند بخشی دل در گرو آن.‌ این تضاد میان یک ملت بی‌سابقه است.

وظیفه حکومت رفع این تضادهاست وگرنه هم‌ خودش متزلزل است هم جامعه آبستن بهم ریختگی.

۲- زندان مظهر انواع سانسور است از جمله اینکه فقط تلویزیون حکومتی وجود دارد. در ماهها‌ و سالهایی که زندانی به ناگزیر فقط تلویزیون ایران را می بیند گویی آمریکا و اروپا و دیگر قدرت ها در سراشیبی سقوط اند و بزودی پرچم جمهوری اسلامی بر فراز کاخ آنها به اهتزاز در می آید. بیرون‌ که می آید با دنیایی کاملا متفاوت روبرو می شود.

عجیب آنکه رسانه‌های برون مرزی همین کار‌ را که در زندان انجام می شود با مردم بیرون از زندان انجام می دهند و فضایی درست می کنند که گویی تا چند روز دیگر انقلاب جدید همه چیز را عوض می کند.

نتیجه هر دو مدل سرخوردگی و بی اعتمادی است.